13

Ethan begon snel te rijden. Hij dacht aan toen hij twintig was. Een kleine glimlach tekende zich af op zijn gezicht. Hij kon op het asfalt van de weg de kromme lijnen van de hete zon zien dansen en heel snel kwamen er beelden van zijn jonge jaren tevoorschijn. Toen was hij populair bij de vrouwen. Hij stopte de auto aan de kant van de weg en keek naar zijn mobiel. De kromme lijnen van de zon werden Ana. Hij besloot terug te keren zonder de reden te weten. Voor het eerst sinds lange tijd voelde hij zich weer leven en hij keek rond op zoek naar haar.     

Jorgen had de cola nog in zijn hand maar Ana rende naar buiten zonder iets te zeggen en fietste weg. Haar ogen werden vochtig. De hete wind aaide haar  lichaam en werd Ethan. De lichtstralen van de zon gaven haar de richting aan, weg van Jorgen en ze keek rond op zoek naar hem.

Ana hoorde een zachte stem en stopte voor restaurant De Kleine Stem. Ethan reed ook langs het restaurant en zag haar voor de brug staan, maar hij kon geen zachte stem horen. De spoken van het verleden achtervolgden hem nog. Hij stopte de auto en stapte uit. Ana glimlachte en liep naar hem toe. Ze keken elkaar met een vertrouwde blik aan, omdat er geen woorden nodig zijn wanneer het vuur van het leven je aanraakt.