18

Ethan stond op, liep iets naar voren en zag de zon langzaam ondergaan achter de bergen. Hij dacht aan Ursula en Ana. Ana ging dichterbij Ethan staan. Ze keek hem aan en zei: 'Alles ok Ethan?'

- Ana, ik dacht dat ik dingen uit mijn verleden achter mij had gelaten maar ….
- Welke dingen?
- Geloof je dat ik geen kwaad heb gedaan ondanks wat je over mij hebt gehoord? 
- Ik geloof je, maar wat voor dingen?
- Ik ben met de verkeerde mensen omgegaan. Ik heb stomme dingen gedaan.
- Ik ben ook stom geweest.
- Ana ... Ik zal je thuisbrengen.
- Het is niet nodig. Ik kan ook fietsen naar huis.
- Ik zal me beter voelen als ik weet dat je veilig thuis bent.
- Veilig? Er gebeurt nooit wat in ons dorp.
- Nu wel.

Ethan streelde haar gezicht. Hij zag in haar donkere ogen haar verdwaalde gedachten en dacht op dat moment dat hij haar niet kwijt wilde raken. Hij vergat zijn verleden en voelde rust in zijn hart.