16

Ethan stopte en parkeerde de auto naast zijn treinwagon. Ana keek met een verbaasde blik naar de wagon en daarna naar Ethan. Hij glimlachte toen hij het gezicht van Ana zag en deed de deur open. De wind duwde Ana naar binnen en ze ontdekte de eenvoudige en rustige inrichting. De zoete geur van wierook hing nog in de lucht. Hij zette de radio aan, pakte twee klapstoelen en zette ze buiten. De radio speelde Prélude à l'Après-Midi d'un Faune van Debussy. Ethan zag het figuur van Ana tegen de zon in en keek voorzichtig naar haar, bijna verlegen, maar Ana voelde zijn blik en draaide zich om.   

- Wil je koffie, Ana?
- Nee, dank je. Het is te laat voor koffie. Als ik nu koffie drink, kan ik straks niet meer slapen.
- Wil je ... Sorry. Ik heb geen wijn of bier. Ik drink niet.
- Heb je thee?
- Ja.
- Waarom woon je in een wagon?
- Toen ik hierheen verhuisde, kreeg ik dit aangeboden. Ik weet dat dit niet gebruikelijk is, maar het was goedkoop en het is hier zo vredig.
- Ja, het is prachtig. Ana keek in de verte en zag de golven die het gras maakte. Ze dacht aan de brief.
- Ethan? Iemand heeft vanochtend deze brief bij me thuis achtergelaten. Ana gaf de brief aan hem.

De zachtheid van Ethans blik veranderde. Hij keek naar de brief en het vuur van zijn ogen verbrandde de brief bijna.
- Wie heeft deze brief aan jou gegeven?
- Ik weet het niet. Iemand heeft hem bij me thuis achtergelaten. Ik heb het niet kunnen zien, antwoordde Ana geschrokken.