32

Ramón liep de trap snel omhoog en zag Julio, de jongen van de balie, op een stoel zitten. Twee Mossos spraken hem aan en maakten notities. Het was een puinhoop bij de receptie. Er lagen veel papieren op de grond en de lampen waren omgegooid. Ramón liep met een bezweet gezicht richting Julio en vroeg de twee Mossos wat er gebeurd was. Iedereen keek naar hem. Ethan, die Ramón op afstand volgde, bleef achter. Hij zag door een kier van de deur dat in het kantoor van Ramón de kluis openstond. Julio vertelde Ramón dat er twee gemaskerde mannen met geweren waren binnengekomen, die vroegen waar de kluis was. Ramón draaide zich om en liep snel naar zijn kantoor. Zijn handen trilden toen hij de ravage zag. Hij keek naar de kluis en zag dat het geld niet was meegenomen. Hij keek naar Ethan met een verbaasde blik, maar Ethan gebaarde dat hij stil moest zijn. De mannen hadden ook in alle kamers van het kleine pension alles overhoopgehaald.

Na een lang en nutteloos gesprek met de Mossos gingen ze weg. Ethan liet voor het eerst van zich horen en vroeg Ramón zijn pakje op te halen. Ramón ging snel naar beneden, waar hij het in de kelder had verstopt. Hij stopte het in zijn overhemd, liep weer naar boven en  gaf het aan Ethan. Ze gingen het kantoor binnen en deden de deur dicht.

- Ethan, wat heeft dit te betekenen?
- Ik weet het niet, maar ik heb het gevoel dat die mensen op zoek waren naar dit. Ethan wees naar het pakje.
- Ik wil geen problemen, Ethan. Ik ben al lang niet meer bezig met waar jij nu mee bezig bent. Na de dood van Sofia ben ik hiermee gestopt.
- Ramón, ik zweer je dat ik er ook mee ben gestopt. Dit moest een eenvoudig klusje zijn.

Ramón kreeg het lege gevoel van Sofia's dood terug. Hij werd stil en keek naar Ethan. Ethan omhelsde het robuuste lichaam van Ramón, die zich zo kwetsbaar opstelde. Resoluut maakte hij het pakje open en haalde er een usb-stick uit.