33

Ana liep door de straten van Barcelona die als een schaakbord waren gebouwd. Het was een rustige middag met een lichte wind die uit zee waaide. Ana had sinds haar geboorte bij haar ouders in Barcelona  gewoond totdat ze trouwde. Op zo’n dag als vandaag  was ze met haar ouders naar de Trenca ones gegaan. Aan het einde was een beroemd restaurant, Porta Coeli,  dat nu plaats had gemaakt voor alleen maar vrachtverkeer. Toen Ana klein was gingen mensen met een broodje naar de Trenca ones om de hete zomerdagen te ontvluchten. Ze kon zich het rustige gevoel herinneren dat ze kreeg van de brekende golven tegen de rotsen. Barcelona was heel erg veranderd sinds ze verhuisd was en haar ouders waren doodgegaan. De kleine buurtwinkels waren er nog steeds, maar de trouwe mensen die haar ouders kenden waren er niet meer. Maria van de groentewinkel was er niet meer. Nu was er iemand uit Pakistan die probeerde zo goedkoop mogelijk groenten te verkopen. Bij de kapster werd niet meer geroddeld, er werd alleen begroet in het Chinees en met een grote glimlach. Maar in haar hart waren de herinneringen nog niet gestorven. Ze vond het altijd moeilijk om terug te gaan. Daarom verzette ze zich vaak tegen uitnodigingen van oude bekenden. Als ze in Barcelona was, werd ze geconfronteerd met wat er niet meer was. Een stukje van haar leven was ontsnapt.     

Via de straatintercom drukte ze op de bel van appartement 2-4. Een zachte stem antwoordde.
- Wie is daar?
- Ik ben het, Ana. 
- Ana, kom maar boven.
Op de achtergrond dempte het schrille geluid van een politieauto de stem van Evelien. Een aantal politieauto's stopten aan de overkant. De deur trilde en Ana deed hem open en ging snel naar boven. Evelien wachtte op haar bij de deur van het appartement en zei: ‘Ana kom binnen. Wat leuk dat je er bent!’
Ana drukte haar handen tegen haar oren en zei tegen Evelien:
- Oh!  Ik ben het niet meer gewend.
- Ja, daar in de bergen is alles veel rustiger. Ik denk dat er iets is gebeurd aan de overkant. Wij kunnen het vanaf het balkon zien.

Ze gingen naar het balkon met uitzicht op de straat en zagen veel mensen staan en een paar politieauto's.
- Wat is er daar aan de overkant?
- Pensió Palacio, antwoordde Evelien.