46

- Ja, hallo?

- Hoi, met Maria. Ik heb toegang gekregen tot het bestand maar er verschijnt maar een woord “Openbaring 13:5”.

- Heb je ergens een bijbel?

- Een bijbel? Je weet dat ik atheïst ben.

- Het is niet nodig om gelovig te zijn om in het bezit te zijn van een bijbel.

- Ok maar ik heb er geen een. Luister, je zou me ook kunnen bedanken voor alle moeite ...

- Sorry Maria! Bedankt. Het is zo dat ik op dit moment in het ziekenhuis ben en Aaron ligt in coma...

- Waarom heb je dat niet eerder gezegd?

- Het is ingewikkeld maar ik praat er liever niet over door de telefoon.

- Bij jou is altijd alles ingewikkeld. Hoewel ik Aaron niet zo leuk vond, zou ik hem nooit kwaad toewensen. Bel me en laat me even weten hoe het met hem gaat.

- Ik zal het doen.

Hij dacht goed na en herinnerde zich dat er in alle hotelkamers altijd een bijbel was. Hij besloot om naar het hotel terug te gaan maar hij moest het ziekenhuis onopgemerkt verlaten. Op een bord stond ‘Eerste Hulp’. Op weg naar de Eerste Hulp zag hij nog een bord met ‘Cafetaria, Kapper, Apotheek, Winkels’ en hij dacht dat dit een goed moment was om zijn haar af te knippen.

De kapper, een zeer goed geklede oude man met snor en kleine oogjes, glimlachte en keek naar zijn lange witte haren. Toen Ethan hem vroeg om zijn haren af te knippen opende hij zijn mond wijd open en vroeg hem nog een keer of hij het zeker wist. Een enkele keer werd aan hem gevraagd om bijzondere kapsels te maken. Meestal deed hij simpel knipwerk voor de patiënten en artsen van het ziekenhuis. Niemand ging naar hem toe voor iets anders. De patiënten wilden iets niet te ingewikkelds en de artsen wilden altijd iets wat snel klaar was want ze hadden geen tijd. De kapper begon zijn haar te kammen en vroeg zich af of hij misschien iemand een belofte had gedaan maar dat durfde hij niet aan hem te vragen. Het continue metaalachtige geluid van de schaar klonk terwijl de lange haren zonder pardon op de grond vielen. Toen het kleine mannetje bijna klaar was met knippen zei hij tegen Ethan:

- Meneer? Het is mogelijk om haar te doneren voor het maken van een nieuwe pruik. Ik weet niet of u geïnteresseerd bent?

- Ja. U kunt het doneren. Ik heb het niet meer nodig. Werkelijk, ik moest ervan af. Het is jammer maar...

- Ja meneer. Het is jammer maar ik weet zeker dat u er een goede reden voor heeft.

- Ik heb een goede reden.

Ethan betaalde en schudde de hand van het mannetje en ging de trap af naar beneden richting eerste hulp. Daar zag hij een witte jas hangen. Hij pakte hem en deed hem aan. Een aantal mensen zaten in de wachtkamer op hun beurt te wachten. Iedereen keek hem aan in de hoop dat hun beurt was gekomen maar hij liep snel tussen de mensen door en keek nauwelijks naar ze. Met een zakdoekje in zijn hand liep hij het ziekenhuis uit naar buiten en deed alsof hij zijn neus snoot. Hij keek goed om zich heen om te zien of niemand hem stond op te wachten. Toen hij ver genoeg van het ziekenhuis was rolde hij de jas op tot een klein balletje en gooide het in de prullenbak. Alle winkels waren al dicht en naarmate hij verder weg was van het ziekenhuis, hoe minder mensen er door de straten liepen. Het was 9 uur 's avonds.