22

De zingende vogels begroetten de warme ochtendzon. In het station wachtten de stille treinrails met spanning op de eerste trein van de dag. Ethan ging naar het loket om een treinkaartje te kopen.

- Hallo. Ik wil graag een enkeltje naar Barcelona.
- Om 7.20 uur vertrekt de trein. Je moet wel overstappen. Je bent wat vroeg vandaag.
- Ja. Hier wordt er zulke heerlijke koffie gemaakt...
- Jij maakt me altijd aan het lachen.

Sara, het meisje achter het loket, was een jonge vrouw met rode krullen. Ze verkocht kaartjes en gaf de treintijden door aan de mensen die ze graag mocht. En ze mocht Ethan graag.

Het station van La Pobla de Segur was een vrij nieuw station. Het was het begin van het traject dat het dorp verbond met Barcelona. Het was spannend voor Ethan om na vijf jaar terug te gaan naar Barcelona. Hij dacht aan het verleden terwijl het onverdraaglijke gekrijs van de treinwielen klonk. Hij hield het pakje stevig vast en ging bij het raam zitten. Buiten werden de post en de kranten van de dag uit de trein gehaald. Het fluitje gaf het teken en de trein begon te rijden. Heel snel werd het dorpje achtergelaten.