De Kleine Stem - aflevering 1

Er is iets wat ik niet begrijpen kan. Soms kan ik wat nog niet is gebeurd, voelen aankomen. Het is zoals een kleine stem, die van binnen naar buiten spreekt. De stem voelt zacht maar zeker en leidt me altijd.

Dat gevoel kreeg ik die zaterdagochtend toen ik wakker werd. De telefoon rinkelde. Het was Rik, een oude vriend van mij. Hij wilde mij uitnodigen voor een etentje bij de rivier. Wij kenden elkaar al jaren en wij deden vaak dingen samen. Hij zei dat er een nieuw restaurant bij de rivier geopend was. Er zijn niet zoveel goede restaurants tegenwoordig, dus ik vroeg hem of dit goed was. Rik zei dat dit een bijzonder restaurant was, omdat hij dat had gelezen in een stukje krant dat hij op het station had gevonden. In het begin dacht ik: ‘Het zal wel’, maar het is soms leuk om niet te hoeven koken. Dus aanvaardde ik de uitnodiging.

Rik kwam mij om 7 uur ophalen. Samen gingen wij fietsen naar de rivier. De nacht was helder. Er waren heel veel sterren in de hemel en een zachte wind die de hitte van de avond kalmeerde. Je kon ook de nacht ruiken met zijn regenboog van geuren.

Ik zag in de verte een klein puntje licht. Toen wij dichterbij kwamen, zag ik duidelijk dat het het reclamebord van het restaurant was. De naam van het restaurant was ‘De Kleine Stem’. De houten brug naar het restaurant was heel erg bibberig en wiebelde van de ene kant naar de andere. Langzaam liepen wij naar de andere kant van de rivier. Ik zag toen de schaduw van de reusachtige bergen, die de hele vallei bewaakten. Het lopende water op de achtergrond lokte mijn oren.

 Rik maakte me wakker: ‘Ana! Ana!’.

Wij gingen het restaurant binnen. Er waren maar een paar tafels. De ober, een jonge man met heel lange haren, wees ons een tafel dicht bij het raam. ‘Wat willen jullie drinken?’ vroeg de ober ons onverwachts. Ik dacht meteen aan iets met een beetje pit, misschien een cocktail. Ik kon me nog die cocktail herinneren die ik lang geleden had gedronken. De cocktail heette mojito en er zat citroen, munt, wodka en ijs in. Fris en licht zoals een goede cocktail wordt gemaakt, maar ik wist natuurlijk niet of het mogelijk was om op zo'n afgelegen plaats zo’n speciaal drankje te krijgen. Ik vroeg aan de ober of hij dit kon serveren. Tot mijn verrassing knikte hij en liep snel weg richting keuken. Rik nam een wit biertje met extra citroen. Hij begon te praten over zijn vriendin. Hij had het er moeilijk mee. Het ging niet zo goed tussen hen. Ik wilde graag luisteren, maar mijn aandacht werd getrokken door de bijzondere inrichting van het restaurant.

Er hingen kroonluchters aan het plafond. De schaduwen van de vlammen, die dansten in de lucht en de zoete lucht van de kaarsen maakten de sfeer intiem. Het sprekende hout van de muren en vloer gaf een zachte achtergrondmuziek, vermengd met de tinkelende glazen en borden van de keuken.

Buiten was het donker, maar de maan brak door de ramen heen naar binnen, precies op onze tafel. Iets verderop zaten nog twee mensen, maar ze leken weggezonken in hun gesprek. Ze hadden zelfs niet gemerkt dat wij binnen waren gekomen.

Na een tijdje kwam de ober terug met mijn mojito en het witte bier voor Rik.