7

-      Ja, hallo?
-      Ah, Jorgen ben jij het. Hoe laat is het? vroeg ik met een slaperige stem.
-      Het is al 9 uur. Wat heb je gisteren gedaan dat je niet weet hoe laat het is? 
-      Ik heb niets bijzonders gedaan. Ik ben alleen moe. Ik heb niet zo goed geslapen. Ik heb heel veel gedroomd.
-      Over mij zeker.
 
Er viel een grote stilte. Vandaag had ik geen zin of het geduld niet om naar die onzin te luisteren.
 
-     Ik voel me niet zo lekker. Ik bel je straks wel, zei ik kortaf.
 
Ik had echt koffie nodig. Misschien zou ik met koffie de dufheid kwijt kunnen raken. Ik had gisteren weinig gedronken maar het voelde alsof ik twintig biertjes op had.
Ik ging de keuken in en zette het espresso-apparaatje op het vuur. Je kon de pruttelende koffie horen. Het regende buiten en de druppels water explodeerden tegen het raam in kleine balletjes. De lucht dreigde. Twee kleine tranen kwamen tevoorschijn. Ik trok mijn schouders omhoog en deed mijn wimpers dicht.
De koffie was klaar. Zijn geur schudde me wakker. Met het kopje koffie in mijn hand ging ik op het balkon zitten en ik nam langzaam kleine slokjes.
 
Gelukkig braken een paar lichtstralen van de zon door de wolken die mijn gezicht verwarmden. Op dat moment hoorde ik een rammelend geluid bij de voordeur. Ik keek de woonkamer in en zag iets kleins onder de voordeur naar  binnen schuiven.
Nieuwsgierig stond ik op en ging naar de deur. Een aan mij gerichte kleine envelop zonder afzender lag op de grond. Ik opende de envelop en een brief, geschreven met een typemachine, kwam tevoorschijn. In de brief die in het Engels was geschreven, stond:
 
    The man you met yesterday is not to be trusted.
 
    Signed: 
    a friend