9

Hallo?
- Hi Ana.
- Hi Jorgen. Ben jij het?
- Ja, Jorgen. Ken je me nog?
- Ja, natuurlijk. Ik had je terug moeten bellen. Sorry maar ...
- Ik liep toevallig bij je langs maar je was op het balkon
in gesprek met Rik.
- Ben je langs geweest?

Rik en Jorgen waren vrienden geweest, maar langzaam waren ze uit elkaar
gegroeid. Nu was er weinig van over. Ze hadden nooit ruzie gehad, maar
ze ontweken elkaar als het mogelijk was.
Jorgen had misschien de brief op de mat gelegd en hij kon in mijn stem
iets vreemds horen.

-Wat is er? Je klinkt zo raar, Ana.
- Jorgen, kunnen wij misschien later afspreken? Ik ben over een half
uur bij je.
- Ok, maar heb ik iets verkeerds gedaan?
- Nee. Natuurlijk niet.

Een onrustig gevoel overviel me. Hij was precies langs geweest op
hetzelfde moment dat ik de brief had gevonden, maar diep in mijn hart wist
ik dat Jorgen nooit zo‘n brief had kunnen schrijven. Hij was veel te
direct. Soms te veel. Hij kon geen geheim voor zich houden. Hij was een
soort krant waarin je alles kon lezen.

Ik besloot om te gaan douchen. Ik nam een lange douche en het warme water
gleed over mijn lichaam heen maar het onrustige gevoel raakte ik niet
kwijt. Ik droogde me langzaam af in de benauwde douche terwijl ik aan
Ethan dacht.