21

In de auto reed Ethan de lange weg naar Aaron toe. De nacht was gevallen en de spoken verstopten zich tussen de bomen en de mist. In de verte glom het licht van het restaurant als een ster aan de hemel.

- Hallo Aaron?
- Hallo Ethan.

Aaron ging door met het schoonmaken van de keuken terwijl Ethan zijn sigaar aanstak.

- Aaron... Wat is er met het pakketje?
- Ethan het is... Ik voel me niet zo lekker. Daar is het. Het adres staat erop. Hier heb je het geld voor de trein en voor het hotel. Vertrek morgenochtend vroeg en bezorg het zo snel mogelijk. Bel me als je dat hebt gedaan.
- Het is heel veel geld. Hoe kom je aan dit geld?
- Ik denk dat ik ga overgeven. Sorry Ethan. Ik voel me niet zo goed. Vergeef me...
- Ga naar huis. Ik denk dat je de dokter moet bellen.
- Nee. Ik wil alleen zijn.
- Ik zal het restaurant afsluiten.

Aaron legde het schort op de tafel en ging weg. Ethan had Aaron sinds het gedoe met Ursula nooit meer zo gedeprimeerd gezien. Hij keek naar het handschrift en zag dat het van Aaron was. Hij pakte zijn telefoon en sprak in het antwoordapparaat "Ana. Ik moet een paar dagen weg. Ik bel je als ik terug ben. Sorry voor daarnet..."

Het restaurant werd donker en de slapende nacht omarmde Ethan.