28

Het kabaal van de pratende mensen in het restaurant vermengde zich met het geluid van de tinkelende borden dat zo bekend was voor Ethan. Ramon bestelde een tafel voor twee bij het raam.

- En hoe is het met jou en Aaron?
- We hebben een restaurant geopend in een klein dorpje in de Pyreneeën.   
- Ik vond het verschrikkelijk dat jullie moesten vertrekken. Een jaar na jullie vertrek is Sofia overleden.
- Sorry, dat wist ik niet.
- Ik heb jou niet kunnen bereiken, misschien was dat maar goed ook. Ursula kwam naar de begrafenis en wilde wat met mij. Ik heb haar weggestuurd. Gevaarlijke vrouw! Ik hoop dat je haar niet meer hebt gezien.
- Nee. Wij hadden afgesproken dat ze Aaron en mij niet meer zou opzoeken. 
- En Aaron, hoe is het met hem?
- Met Aaron gaat het goed. Je weet het, altijd bezig.
- Geeft hij je nog de schuld van wat er met Ursula is gebeurd?
- Hij spreekt nooit daarover maar ik weet dat hij de schuld vooral aan zichzelf geeft.
- Wat bedoel je?
- Niets. Laten we over iets anders praten.
- Heb je een vriendin?
- Zullen we bestellen?