2

De cocktail was fantastisch. Wij kregen ook wat hapjes erbij: olijven, mosselen, garnalen, noem maar op. Rik zat te smikkelen en ik ook. Het leek alsof al onze zorgen uit ons leven waren verdwenen. In dit kleine restaurant waarvan ik nooit had gehoord, begon een klein gevoel van hoop tot leven te komen.Het was hetzelfde gevoel dat ik zo lang geleden had gehad, toen ik nog jong was. Het leven was zo eenvoudig. De zekerheid dat er morgen een nieuwe dag zal beginnen. De wind zal mijn haren strelen en de zon zal mijn hart tot leven brengen met zijn sterke warme armen. Ik kon zoveel toen ... We raken dit gevoel langzaam kwijt en als we geluk hebben, zien wij onze zoons nog opgroeien. Maar op dat moment kwam alles terug. Ik voelde me weer jong van binnen. Ik zag ook de glimmende ogen van Rik. We lachten zoals jonge mensen kunnen doen. Zo onschuldig en vol. De rest van de wereld was voor ons verdwenen. Ik dacht: ‘Misschien hebben wij te veel gedronken’, maar een cocktail en een biertje is niet zo heel veel om dronken van te worden of misschien had de ober iets in onze drankjes gedaan?

Terwijl ik in mijn gedachten verdwaald raakte en Rik nog smikkelde en zat te genieten, zag ik dat de deur openging. Ik keek Rik aan met een verbaasde uitdrukking. Een man kwam het restaurant binnen. Die man had lange witte haren en had zich al twee dagen niet geschoren. Hij zette zijn hoed af en boog zijn hoofd naar rechts. De indrukwekkende man liep naar de bar en vroeg de ober om een kopje lapsang suchongthee. Hij pakte een sigaar uit zijn lange jas en met een nonchalante beweging stak hij de lucifer aan en de sigaar begon te branden. De ober kwam snel terug met de thee.
De vreemde man deed drie klontjes suiker in zijn kopje en roerde langzaam met een lepeltje de suiker door de thee. Ik keek voorzichtig naar zijn lichaam dat onder zijn lange jas verborgen was.

Het is mogelijk dat hij zonder mij te kunnen zien, voelde hoe ik hem aankeek, omdat hij zich plotseling omdraaide en zijn ogen op mij richtte. Ik viel bijna van mijn stoel af, zo krachtig was zijn blik. De man liet zijn thee op de tafel staan en liep langzaam naar mij toe.
Ik bevroor en stootte Rik met mijn been aan, maar Rik reageerde niet. Ik stootte Rik nog een keer aan en nu zei Rik: ‘Wat?’. Voordat ik antwoord kon geven, stond de man naast mij. Ik boog mijn hoofd naar achteren en keek direct in zijn ogen.