49

- Ana? Wij kunnen de weg afsnijden via Carrer d' Avinyo.
- Ja. Ik vind het prima. Ik barst van de honger.
- Ik weet zeker dat ze bij Cervantes iets hebben dat je lekker vindt.
- Luister: zou jouw vriend het niet erg vinden dat ik ook kom?
- Hij is mijn vriend niet en er is geen afspraakje, dus als hij dat niet leuk vindt is het jammer!
- Ik vind het niet zo raar dat je geen vriend heb. Als je ze allemaal zo behandelt!
- Je moet heel voorzichtig zijn met mannen. Als je niet goed oplet, nemen ze de controle over je hele leven over!
- Ja. Ik weet er alles van. Ik heb een ex-man, weet je nog wel?
- Wat ik zei!
- Maar misschien is er iets tussen ...
- Misschien.

Ze liepen snel door de straat. Gelukkig waren er niet zo veel auto's op de weg. De nieuwsgierige toeristen die genoten van de avondwandeling sloten de hele stoep van het kleine straatje af. Evelien liep als een kievit en Ana had moeite om haar te volgen en de mensen te ontwijken. Hoewel haar haar nog nat was begon ze weer de warmte te voelen. Evelien sloeg rechtsaf en bleef toen staan. Ze keek naar Ana om te checken of ze er nog was.

De bar Cervantes was vol met mensen. Je kon alleen de twee pilaren zien die boven de hoofden van de massa uitstaken en die tot het plafond doorliepen. Het zoemende geluid van de mensen trof Ana en Evelien toen ze de deur van het lokaal open deden. Met moeite probeerden ze zich een weg te vinden tussen de mensen. Evelien zag bij de bar agent Montana die een koud biertje  dronk. Ze zwaaide naar hem en hij zwaaide terug.

- Hoi Evelien – agent Montana gaf haar twee kussen op haar wangen.
- Hoi.
- En wie is die mooie vriendin die je hebt meegenomen?    

Ana werd rood. Montana was een heel knappe man met kristalblauwe ogen en een prachtige glimlach. Ana dacht dat haar vriendin gek was om zo'n  knappe jongen te laten schieten of misschien was hij niet zo leuk in werkelijkheid?


Wordt vervolgd.